Lampa wisząca Floyd - gra geometrii i perspektywy Materiał, który jest wykonany z wielu warstw papieru, tworząc Lunopal, pozwala światłu prześwitywać słabo, zamieniając Floyd w równomiernie oświetloną bryłę. Geometryczna bryła oloidu została po raz pierwszy zdefiniowana przez Paula Schatza w 1929 roku i ostatecznie zrealizowana jako żyrandol Floyd przez Felixa Hedigera. Forma opiera się na dwóch przecinających się okręgach; proste połączenia między krawędziami okręgów tworzą regularne powierzchnie, które tworzą powierzchnię oloidu. W lampie Floyd okręgi wykonane są ze sznurków, a rozciągnięty między nimi Lunopal tworzy powierzchnie sterujące.